Het weiland is eigendom van de gemeente en wordt al jarenlang het ‘appeltje voor de dorst’ genoemd. Een verwarrende benaming omdat het de indruk wekt dat woningbouw mogelijk en zelfs onvermijdelijk is. Maar het eigendom van de grond zegt niets over de bestemming. Zo zijn wij misschien eigenaar van onze tuin maar mogen daar niet zomaar een hotel of huis voor onze kinderen in zetten. In dit geval bepaalt de Provincie. Het is nl. ‘landelijk gebied in de MRA (Metropoolregio Amsterdam)’ en dat is schaars. Daar mag niet zomaar gebouwd worden en zeker geen grote ontwikkelingen. Aan de voorwaarden voor zo’n uitzondering wordt niet voldaan: er is in Purmerend elders binnenstedelijk genoeg ruimte om boven opgave te bouwen. Bijvoorbeeld op het Golfterrein in het Wagenweggebied en op de Koog. Op deze locaties is woningbouw gepland en zijn veel minder hindernissen dan op het weiland van de Purmer Zuid Zuid. Het feit dat het weiland van de Purmer Zuid Zuid schaars landelijk gebied is, dat er kenmerkend open polderlandschap wordt volgebouwd, natuur van Natuurnetwerk Nederland bedreigd wordt, er veel maatschappelijke weerstand vanuit omwonenden en milieuorganisaties is, een pacht loopt en elke voorziening op dit weiland ontbreekt, maakt het een locatie waarvoor een langdurig traject nodig is met een onzeker uitkomst. Als we de doelgroepen die het het hardst nodig hebben snel willen helpen, zou de gemeente beter kunnen focussen op ontwikkelingen met minder hindernissen.